در این دیار هوای نفس کشیدن نیست            برای هیچ پَری فرصت پریدن نیست

خـدا بـه داد دل لالـه‌هـای تـو بــرسـد            به ذهن این همه گلچین به غیر چیدن نیست

هزار سرو روان در پی‌ات روانه شدند            بلند قامتشان حیف قـد خمیدن نیست!؟

در این کـویر خود ساقی آب می‌گردد            برای نو گل تو وقت قد کشیدن نیست

لطیف تر ز گـل یـاس کـودکـان توأند            که حقشان به دل خارها دویدن نیست

به الـتـمـاس بگـویم بـیـا که بر گـردیم            دل لطیف مرا تاب زخـم دیـدن نیست